102
U L U S L A R A R A S I K O R U M A Y I S A Ğ L A Y A C A K M A R K A T E S C İ L İ
Ü N S E V E R
X X X
1
Elif Betül BAYRAM, Uluslararası Marka Tescil Sistemleri, Ankara Ocak 2011
Uluslararası koruma için etkin bir düzenleme:
Markaların Uluslararası Tesciline İlişkin
Madrid Protokolü
1986 yılında WIPO tarafından Madrid Anlaşması’na taraf ülkelerin ve
Madrid Anlaşması’na taraf olmayan Avrupa Birliği üyesi dört ülkenin
(İngiltere, İrlanda, Yunanistan ve Danimarka) marka uzmanlarından
bir grup oluşturuldu ve Madrid Anlaşması’nın dezavantajlarını ortadan
kaldıracak yeni bir uluslararası tescil sistemi oluşturma çalışmaları
başladı.
Madrid Anlaşmasının tarihi olan 1891 yılından 98 yıl sonra, 27 Haziran
1989 tarihinde Markaların Uluslararası Tesciline İlişkin Madrid
Anlaşması’na Dair Protokol (bundan sonra Madrid Protokolü ya da
Protokol olarak anılacaktır) Madrid’de kabul edildi. Bu Protokol, Madrid
Anlaşması’nın temel özelliklerini
(basitlik, etkinlik ve ekonomik olma)
muhafaza etmekteydi. Madrid Protokolü 1995 yılında İspanya, Küba ve
Çin ile 1996 yılında Almanya, Monako, Kore Cumhuriyeti ve Çek
Cumhuriyeti’nin katılımı sonrasında 1 Nisan 1996 tarihinde yürürlüğe
girmiştir. Aralarında birçok benzerlik olmasına karşın Madrid Anlaşması
ve Madrid Protokolü iki farklı anlaşmadır. Ancak benzerlikleri dolayısıyla
ve bir “Ortak Yönetmelik”le düzenlenmiş ortak kuralları içerdikleri için
birbiriyle ilişkilidirler. Bu sebeple, bu iki sistem
“Madrid Sistemi”
olarak
adlandırılmaktadır.
1
Bu Protokol ile markaların tek bir başvuru yapılarak ve tek bir dil
kullanılarak birden fazla ülkede uluslararası tescilini sağlamak ve marka
tescil edildikten sonra yapılacak olan (unvan veya adres değişikliği, devir,
mal ve hizmet listelerindeki sınırlamalar vb.) değişikliklerin tek ve basit
bir işlem aracılığıyla uluslararası sicile kaydedilmesini sağlamak
amaçlanmıştır.
